Verko: Kapitola lupino

Description

“…ke akvo, malkreskante, lasis surtere la korbon en kiun oni enmetis la infanojn kaj ke lupino alkuris ĉe ilia plorado. La gardisto de la reĝaj brutaroj, kies nomo, kiel oni rakontas, estis Faustolo, trovis ĝin, kiu ameme mamnutris ilin”, Tito Livio “Ab Urbe Condita” 1,3-7.

La verko el cizelita bronzo (alta 75 cm kaj longa iom pli ol unu metron) prezentas lupinon kun la kapo turnita maldekstren, duonmalfermita buŝo, okuloj ŝajne rigardantaj malproksimen, dum ĝi mamnutras la novnaskitajn Romulon kaj Remon. La oreloj estas disaj kaj pintaj, la toraka magreco emfazita, la mamoj pezaj, la haroj kunmetitaj en multajn tufojn laŭ flamsimila ornama motivo.

La ĝemeloj, same el bronzo, ne estas originalaj sed aldonitaj dum la Renesanco kaj tradicie atribuitaj al la skulptisto Antonio del Pollaiolo.

La mito ŝajnas ligita al tradicio komuna al aliaj antikvaj civilizoj kaj koncernanta la koncepton de reĝecon: homa novnaskito elmetita al la naturaj fortoj kaj lia mistera savo ŝuldata al besto.

La plej antikvaj bildoj de la bronza grupo troviĝas sur moneroj kiuj surhavas reliefan prezenton de la ĝemeloj mamnutrataj de lupino. En la imperia periodo la epizodoj pri la lupino kaj pri la renkontiĝo inter Marso kaj la dormanta Rea Silvia estis utiligataj kiel emblemaj simboloj de la legendo pri la fondo de Romo. La mito pri la mirakla mamnutrado de la legendaj fondintoj de Romo (prifestita dum Luperkaloj) konservis senŝanĝa sian intensan simbolan valoron ĝis la nuntempo kaj la statuo restas unu el la simboloj de la urbo.

Ĝisdatigo al 2006 pri datumo kaj deveno de la verko

La simbolo de la fondo de Romo, la Kapitola Lupino, estis produktita en la Mezepoko, ne en la antikveco, laŭ esploro pri la muldotekniko de bronzo ĉe la statuo. La malkovro detruas la longe reginta kredon laŭ kiu la Lupino estis alprenita de la plej antikva roma tradicio kiel simbolo de la urbo.

“Nun, nekontesteblaj pruvoj diras al ni ke la Lupino ne estas produkto de antikveco”, skribas en la itala ĵurnalo “La Repubblica” Adriano La Regina, eksa intendanto pri la arkeologiaj riĉaĵoj de Romo, kaj profesoro pri etruskologio ĉe Universitato La Sapienza de Romo;  laŭ La Regina, esploro farita de la restaŭristino Anna Maria Carruba montris, ke la Lupino estis muldita unupece, per tekniko tipe uzita dum Mezepoko. Krome, novaj esploroj (2007) ĉe la Lupino per radioaktiva karbono konfirmas la atribuon de la skulptaĵo al la Mezepoka periodo.